donderdag 14 augustus 2014

Afscheid Jaddam


Jaddam hielden we aan uit het nest van Herbie met Nadja.
Een beetje een toverballen nest, de kleuren wisselden nog al. Het lijkt nog helemaal niet zo lang geleden dat we het hele nest loslieten op een leeg maisveld. Ze waren zo zelfstandig dat we moeite hadden om hun aandacht vast te houden. Ze renden in kleine groepjes alle kanten op en we waren er druk mee. Ik weet dat we zaten te dubben of we Jaddam moesten aanhouden. Dat maisveld gaf de doorslag want hij probeerde steeds de eerste te zijn als ze in een wedstrijdje wegrenden. Wie wil er niet een hond die steeds de eerste wil zijn in een team. Misschien was dat toen al een indicatie dat hij graag voorop liep. Tot vorig jaar liep Jaddam in lead en vorig jaar liep hij mee in het team. Zijn treklijntje en zijn neklijntje hingen toen slap. Hij trok niet meer, maar hij vond het heerlijk om mee te kunnen lopen. De afgelopen winter bleef hij achter in de kennel als we met de honden weggingen en dat vond hij niet erg. Hij had een mooie winter. Scharrelde door de speelwei en maakte veel contact. Hij begroette ons altijd op zijn manier met het geven van kopjes. Jaddam was een hond die opfleurde als we in de sneeuw waren. Hij overleefde Nederlandse zomers, maar de sneeuw en het werken gaven hem meer energie. Hij zag er beter uit, was actiever en werd dikker. Werken was zijn natuurlijke hobby en het voorop lopen een vanzelfsprekendheid geërfd van moeder Nadja. We waren er niet op voorbereid dat hij al weg ging maar onderweg viel hij in slaap en werd niet meer wakker. Jaddam, een goeie vriend die dertien jaar werd en veel te vroeg over the rainbow ging.
Jaddam, a good friend that went over the rainbow too early. We remember him as a sweet, natural leader. Thank you very much for your friendship.  

Jaddam en Lizzy


Jaddam in lead


Oude Jaddam