Jaddam hielden we aan uit het nest van
Herbie met Nadja.
Een beetje een toverballen nest, de
kleuren wisselden nog al.
Het lijkt nog helemaal niet zo lang geleden dat
we het hele nest loslieten op een leeg maisveld. Ze waren zo
zelfstandig dat we moeite hadden om hun aandacht vast te houden. Ze
renden in kleine groepjes alle kanten op en we waren er druk mee. Ik
weet dat we zaten te dubben of we Jaddam moesten aanhouden. Dat
maisveld gaf de doorslag want hij probeerde steeds de eerste te zijn
als ze in een wedstrijdje wegrenden. Wie wil er niet een hond die
steeds de eerste wil zijn in een team. Misschien was dat toen al een
indicatie dat hij graag voorop liep.
Tot vorig jaar liep Jaddam in lead en
vorig jaar liep hij mee in het team. Zijn treklijntje en zijn
neklijntje hingen toen slap. Hij trok niet meer, maar hij vond het
heerlijk om mee te kunnen lopen. De afgelopen winter bleef hij achter
in de kennel als we met de honden weggingen en dat vond hij niet erg.
Hij had een mooie winter. Scharrelde door de speelwei en maakte veel
contact. Hij begroette ons altijd op zijn manier met het geven van
kopjes. Jaddam was een hond die opfleurde als we in de sneeuw waren.
Hij overleefde Nederlandse zomers, maar de sneeuw en het werken gaven
hem meer energie. Hij zag er beter uit, was actiever en werd dikker.
Werken was zijn natuurlijke hobby en het voorop lopen een
vanzelfsprekendheid geërfd van moeder Nadja.
We waren er niet op voorbereid dat hij
al weg ging maar onderweg viel hij in slaap en werd niet meer wakker.
Jaddam, een goeie vriend die dertien jaar werd en
veel te vroeg over the rainbow ging.
Jaddam, a good friend that went over
the rainbow too early. We remember him as a sweet, natural leader.
Thank you very much for your friendship.
Jaddam en Lizzy |
Jaddam in lead |
Oude Jaddam |